Onze favoriete plaatsen
Deze blauwe kleur! Gewoonweg prachtig. Als de zon wordt weerspiegeld in het water van het Urftmeer, zou je denken dat het nog helderder schijnt dan waar dan ook. Het stuwmeer ligt zo idyllisch midden in de weelderig groene, dichtbegroeide "oerbeukenbossen" van het Nationaal Park. Het is het oudste stuwmeer in de Eifel. De indrukwekkende stuwmuur, 120 jaar geleden gebouwd van breuksteen, was destijds een van de grootste bouwwerken van Europa. De Eifelsteig leidt langs de ruige rotsachtige oevers naar het Nationalparkzentrum boven Schleiden. Van daaruit kun je genieten van het mooiste uitzicht op de Urft en de naburige Obersee en het unieke landschapspanorama.
Strijd der elementen
De 15 gemakkelijke maar soms uitdagende etappes tussen de twee historische steden Aken en Trier bieden indrukwekkende uitzichten op het landschap dat wordt gekenmerkt door de duizenden jaren oude strijd der elementen. Bijvoorbeeld vanaf het plateau van Dreiborn, dat in de vroege zomer schittert in het heldere geel van de brem, of vanaf de Calvarieberg bij Blankenheim. Het grootste jeneverbesgebied van Noordrijn-Westfalen eromheen straalt een bijna mediterrane flair uit. Ondertussen glinstert in de herfst het veengras op het plateau van de Hoge Venen, een van de grootste intacte hoogvenen in Europa, roestrood. Een aanblik als deze, bestaande uit knoestige moerasberken, groepjes struiken en wilgen, uitgespreide lijsterbessen en verspreide sparren, vind je anders alleen verder naar het noorden.
De natuurlijke stilte van het bos
Terug in het bos verstoort niets de natuurlijke rust. Hier en daar hoor je geritsel in het struikgewas. Misschien een wilde kat? De bladeren knisperen en knisperen. En ergens op een steen geniet een muurhagedis van de warme zonnestralen terwijl hij zich een weg baant door de hoge boomtoppen. In totaal voelen meer dan 11.200 soorten dieren, schimmels en planten zich weer thuis in de ongerepte natuur van dit "oerbos van morgen". In de herfst kun je zelfs het gebrul van de herten horen als ze hier komen paren. Voordat je het einde van het pad langs de ruige dolomietrotsen bij Gerolstein bereikt, hoor je misschien een zacht geborrel. Dit is omdat de diepblauwe maars van de Vulkaaneifel, ook wel bekend als de "Ogen van de Eifel", nog steeds ondergronds borrelen.
