De wildernis in!

Het terrein van het voormalige NS-Ordensburg is uitgestrekt. Als Internationale Plaats (IP) voor tolerantie, diversiteit en vreedzaam samenleven is het voormalige nazi-opleidingscentrum nu een educatief centrum en belevingsplaats voor kunst en cultuur en een wandelcentrum. Er lopen verschillende wandelcircuits door Vogelsang. De Urftsee ligt in de directe omgeving. Een prachtige plek. Toch moet ik denken aan de donkere, historische periode die hand in hand gaat met het bestaan van deze plek. De donkere, robuuste en massieve stenen gebouwen op het terrein dragen hieraan bij.

Het pension K13 is ook gevestigd in een lang stenen gebouw dat me doet denken aan een kazerne. Vanaf de bushalte loop ik een klein heuveltje af. Wauw. Vanaf hier heeft men een ongelooflijk uitzicht op de Urftsee. Als ik binnenkom, voel ik me direct naar mijn schooltijd teruggevoerd. Jeugdherberg-vibes waar ik ook kijk. Men geeft mij een rondleiding. Koffiezetapparaat hier, wijnkoelkast daar, kamer boven. En trouwens: "U bent hier vandaag alleen. Doe vanavond alleen de voordeur van binnenuit op slot." "Oh, bent u hier vanavond ook niet?" vraag ik verbaasd, en kijk waarschijnlijk nog verbaasder als ik een "Nee, straks niet" krijg. Ik wilde rust, dus ik ging meteen op weg. Maar dat het zo stil zou zijn? 

Mijn gedachten, het gekwetter van vogels, het geklater van water en ikzelf. Wandelen rond de Urftsee is zo rustgevend. En idyllisch. Omdat het midden in de week is, is er bijna geen mens te bekennen. Alleen twee oudere heren komen op me af met een verrekijker. Of ze wisten dat er hier zelfs een officieel vogelobservatiestation is? Ik stop steeds aan de oever om van het uitzicht te genieten. De kleur van het water verandert afhankelijk van het licht. Het dichte bladerdak van bomen die de Urftsee omringen, ziet eruit alsof het in verschillende tinten groen is geschilderd. Hoe mooi kan het worden? Alsof de Viktor Neelsbrug en de Urftdam "zo mooi" roepen. Vanaf de voetgangersbrug en de dam heeft men weer een bijzonder mooi uitzicht over het meer.

Wat een bizarre situatie, denk ik terwijl ik de deur van de K13 ontgrendel. Het enorme pension en ik. Ik slenter door de gemeenschappelijke ruimte, tik "latte macchiato" op het koffiezetapparaat en ga naar de bovenverdieping. Naast mijn kamer is er ook een soort haardlounge. Supergezellig, met het beste uitzicht. Helemaal alleen, midden in de Eifel, in een enorm huis – het schiet me weer te binnen en ik moet grijnzen. De gedachte dat mijn situatie de ideale setting voor een horrorfilm is, schuif ik snel opzij. Toch controleer ik nog een keer of de deur op slot zit.

Geen enge incidenten vannacht. Mijn start van de dag? Fantastisch. Gouden ochtendlicht boven de Urftsee. En hier sta ik dan. Nog steeds geen mens te bekennen. Warme pepermuntthee, koele lucht en zon op mijn gezicht. Eifel dag 2, ik kan bijna niet wachten. Maar omdat ik vanavond al terug ga, besluit ik (misschien ben ik een beetje lui na gisteren) om het openbaar vervoer door het nationale park te nemen. En het werkt verrassend goed. Lijn SB82, die ik al ken, brengt me naar het centrum van Schleiden-Gemünd, waar ik op bus 231 stap. 15 minuten later kom ik aan op mijn bestemming. De Wilde Kermeter. In het weekend is pendelen door het nationale park nog eenvoudiger. Dan zijn er zelfs twee recreatielijnen – de "Mäxchen" en de "KermeterShuttle" tussen verschillende bezienswaardigheden in het nationale park. 

Hier bij Wilder Kermeter krijgen bezoekers barrièrevrije toegang tot outdoor ervaringen. Brede, geasfalteerde paden, informatieborden in braille en eenvoudige taal en verschillende audiostations met allerlei informatie over de flora en fauna van het nationale park maken van deze wandelroute een heel bijzondere plek. De begaanbare houten loopbrug en de tunnel in de vorm van een liggende boomstam op het "Wilde pad" zijn bijzonder visueel aantrekkelijk. Net als de vele gezellige, soms verborgen zitjes in het dichte beukenbos. 

"Hallo Mädel, ab jeht et!" begroet een andere buschauffeur op route 231 me in Eifeldialect als ik mijn weg terug vervolg. Meisje, dus. Ergens kan ik de vriendelijk stralende oude heer deze begroeting niet kwalijk nemen. De route door het nationale park zit vol bochten en het idyllische kuuroord Gemünd ziet er van bovenaf bijzonder fotogeniek uit. Overstappen in Schleiden-Gemünd om terug te keren naar Vogelsang "Fijne dag, ook als het regent, tschö tschö!" Dag Eifel, wat fijn om je als kortvakantiebestemming zo dicht bij huis te hebben.