Toekomsttour

De trein heeft zijn vertraging bijna helemaal ingehaald, dus ik wandel het centraal station uit en beland vlak voor de Keulse Dom. Ik heb hem al zo vaak gezien, maar hij blijft indrukwekkend. Mijn eerste bestemming is het Museum Ludwig. Het ligt op slechts een paar minuten wandelen en staat bekend om zijn indrukwekkende collectie moderne en hedendaagse kunst – waaronder werken van Andy Warhol en de op twee na grootste Picassocollectie ter wereld. Maar vandaag ben ik er voor een speciaal soort tentoonstelling. "Hier en Nu". De eerste klimaatneutrale tentoonstelling van het museum. Dit wordt onder andere gewaarborgd door elektriciteit uit waterkracht, minder printproducten, ledverlichting, minder uitleningen en dus minder transportroutes. De tentoonstelling is minimalistisch, maar inzichtelijk. De focus ligt op de verbinding tussen kunst en wetenschap. Door te kijken naar kunstwerken zoals Gerhard Richters schilderijen van de Alpen of een duizend jaar oude kersenboom in Fukushima, worden we uitgenodigd om na te denken over tijd en ruimte. En het werkt. Onderdeel van de tentoonstelling zijn ook schetsen van de daktuin van het museum, die stukje bij beetje wordt aangelegd. Er is al een begin gemaakt, dus ik ga snel naar de bovenste verdieping. De zon schijnt en ik ben dichter bij de dom dan ooit tevoren. De eerste verhoogde bedden zijn al geplaatst en in de toekomst zal hier zelfs een snacktuin komen. Ik kom terug.

Na een korte wandeling ben ik al in het centrum van de Belgische wijk. Een van mijn favoriete wijken in Keulen. Ik laat mijn blik over de mooie gevels van de historische gebouwen dwalen die de wijk zijn bijzondere charme geven. Tussen de oude muren blijf ik kleurrijke kunstwerken ontdekken – van kleine graffititags tot grote muurschilderingen. Liefhebbers van street art kunnen hier hun hart ophalen. "Spread love, it's the Cologne way" staat hier bijvoorbeeld op een muur geschreven. Maar dat is niet de enige reden waarom het de moeite waard is om een langzame wandeling te maken en de ogen open te houden. Op elke hoek vindt men kleine designer- en vintagewinkels, galerieën, boetiekjes en conceptstores. Gezellig winkelen, precies zoals ik het het liefste doe. Gezelligheid betekent voor mij ook een bezoek aan mijn favoriete koffiefabriek, Heilandt. Die worteltaart...

En omdat ik nu in zo'n fijnproeverstemming ben, heb ik zin in een afzakkertje voordat ik naar de volgende stad aan de Rijn ga. Waar kan dat beter dan in een brouwerij? Ik hou van een gezellige sfeer. Maar ik ben vooral fan van de sfeer en flair die ik voel zodra ik de Johann Schäfer-brouwerij binnenkom. Hoge plafonds, massieve houten balken, oude biervaten, een gouden lamp in de vorm van een hop. Hier, in het voormalige transportbedrijf, ontmoeten modern design en rustieke charme elkaar. En de inkomhal ruikt al naar vers gebrouwen bier. Als ik honger zou hebben, zou ik waarschijnlijk de immer populaire bierworst nemen. Of misschien iets uit de categorie "Jemös", zoals het menu zo mooi zegt.

De metro in – eerste halte: de museummijl. Bij het afstappen, voel ik me teruggevoerd naar de jaren 70. Neongele wandtegels, knaloranje wachtstoelen, grasgroene leuningen. Ik heb niet meer zo'n haast om weer bij daglicht te komen en een paar foto's te maken voordat ik op weg ga naar mijn eigenlijke bestemming. Daarnet was ik nog in het verleden, nu wordt het futuristisch. Of kom ik liever in het heden aan? De museummijl in Bonn is dé plek voor iedereen die geïnteresseerd is in kunst en cultuur. Vijf gerenommeerde musea staan hier op een rij. De Bundeskunsthalle, het Forschungsmuseum König, het Haus der Geschichte, het Kunstmuseum Bonn en het Deutsches Museum Bonn. Mijn keuze vandaag valt op dit laatste. Het museum heeft zich nu geherpositioneerd als een AI-centrum. Overal flikkeren schermen en bij de ingang staat al een rijsimulator in een futuristisch uitziende auto op me te wachten. Maar eerst neem ik plaats in het AI-lab, waar ik te zien krijg hoe een deep fake wordt gemaakt. Een paar minuten later sta ik in een telefooncel te bellen. Wie is er aan de lijn? Een AI-gesprekspartner, natuurlijk. Hoeveel uur was ik hier uiteindelijk echt? Ik weet het niet eens meer.

Genoeg geleerd. Voordat ik naar Düsseldorf terugga, wil ik een frisse neus halen. Ik neem de metro richting de universiteit. En weer stap ik af in een betegeld station – deze  keer is het felgroen. Weelderig groen wacht op me aan de oppervlakte. Grasgroen. Ik picknick, lees en kaart op het grasveld van de Hofgarten. Met het beste uitzicht op het universiteitsgebouw, dat in dit geval een paleis is. Het paleis van de keurvorsten. Gek, hé? Ik wandel over de laan naar het oude douanekantoor. Hier heb ik het beste uitzicht op de Rijn en kan ik zelfs tot het Siebengebirge bewonderen. Wat ga ik doen bij mijn volgende bezoek aan Bonn? Niet alleen vanaf het Oude Douanekantoor over de Rijn en in de verte kijken en het Siebengebirge bewonderen, maar aan boord gaan. Erheen varen. Hier aan de kade ligt al een KD-schip rustig in het water te wiegen – klaar om haar passagiers naar het charmante Königswinter te brengen. Daar troont de legendarische Drachenfels met zijn kasteel Drachenburg.

Dat is het mooie van onze steden aan de Rijn. Als men zeewaardig is, kan men ontsnappen aan de vaak hectische drukte van treinen en trams, de wind om de neus laten waaien en de voorbijglijdende landschappen vanuit een heel ander perspectief bekijken. Regionale trein van Düsseldorf naar Keulen geannuleerd? Trossen los!