Hoog in de lucht en diep onder de grond

"Je hebt een hartslag van staal," wil ik uit mijn hoofd zetten. Zinnen die me doen denken aan tienduizend brullende mensen in het Ruhrstadion aan de Castroper Straße. “Bochum” is tenslotte ook het fanlied van Vfl Bochum. Maar vandaag is geen wedstrijddag. Vandaag kom ik erachter waarom hier de hartslag van staal klopt. En waar kan dat beter dan hier in het grootste mijnbouwmuseum ter wereld. Het Duitse mijnbouwmuseum. Ik ben slechts 20 meter onder het museum? Ik reis "ondergronds" in de mijnkooi en voel me bijna een mijnwerker terwijl ik door de donkere, smalle gangen beweeg. Van onder de grond de lucht in. Het hoofdframe biedt me een bijzonder uitzicht over de stad, met de hartslag van staal. 

MuT is de afkorting voor “Museum unter Tage”, het ondergronds museum – maar gelukkig heb ik die tijdens mijn bezoek niet nodig. Alleen al het pad naar het museum trekt mijn aandacht. Ik slenter, begeleid door het gekwetter van vogels en langs ettelijke standbeelden door het grootse kasteelpark. Ik stop bij de slotgracht en ben verbaasd. “Uit oud maakt men nieuw" lijkt hier het motto te zijn. Het ensemble van ruïnes en nieuwbouw ziet er fascinerend uit. In de oude waterburchtruïne is een moderne glazen kubus geplaatst, waarin ook een café is gevestigd. Een echt hoogtepunt, en niet alleen voor architectuurfans. Ik ga verder naar mijn eigenlijke bestemming. 

Hoewel de tentoonstellingsruimtes van MuT ondergronds liggen, zijn ze licht en vriendelijk. Tentoonstellingen variërend van klassieke olieverfschilderijen tot abstracte lichtinstallaties wachten op me. 

Met mijn koningskroon, een ongelooflijk lekker oosters bladerdeeggebakje uit de pistache banketbakkerij, die op slechts 10 minuten lopen van het station ligt, vertrek ik met de trein richting Hohenlimburg. En dan is het tijd om te klimmen. Want mijn bestemming, kasteel Hohenlimburg, torent uit boven de wijk waaraan het zijn naam dankt. Het enige middeleeuwse kasteel op een heuvel in Westfalen is behoorlijk indrukwekkend. En het uitzicht vanaf hier over de Lennevallei is nog indrukwekkender. Ik ben vooral dol op de baroktuin en een heel eng verhaal dat ik te horen krijg tijdens de rondleiding door het kasteel. 
Eerst naar beneden. En wie had gedacht dat mijn vervolgreis van nauwelijks twintig minuten me daarbij zou helpen. Wat een idyllische route. Extra tip: zorg ervoor om aan de linkerkant van de trein gaat zitten. Ik kan de Lenne door het raam zien stromen en als ik hem oversteek, doemt de rotsformatie "Pater und Nonne" plotseling voor me op. Verdorie, ik was te langzaam om de camera van mijn mobiele telefoon tevoorschijn te halen. Eenmaal aangekomen in Iserlohn gaat het echt bergafwaarts. Het wordt donker om me heen, alleen een paar zaklantaarns knipperen. Het glinstert en fonkelt. "Is dat een geheime doorgang?" hoor ik een kind naast me vragen – en ik ben minstens zo opgewonden. En dan wordt het heel stil om me heen en luister ik naar het geluid van de grot. Het ene moment ben ik een jonkvrouw, het andere moment een holbewoner. En dit is in de Dechenhöhle – een van de mooiste druipsteengrotten van Duitsland.

Mijn benen zijn zwaar, ik ben een beetje moe, maar: in Altena wacht me een bijzondere schoonheid, die ik zelfs met de avonturenlift kan beklimmen: burcht Altena. Ook wel bekend als de oudste jeugdherberg ter wereld. Ik wandel langs de imposante kasteelmuur en geniet van een echt panoramisch uitzicht over de regio. Vanaf de kasteeltorens ziet het er nog mooier uit. Binnen in de burcht duik ik diep in het verleden, waar verschillende tentoonstellingen me onderdompelen in de geschiedenis van deze historische plek. Ik kijk er al naar uit om mijn reis naar het volgende hoogtepunt in Sauerland voort te zetten. Ik kom langs charmante kleine stadjes als Werdohl en Plettenberg, die pronken met hun traditionele vakwerkhuizen en historische kerken. En ook weer van de partij: de Lenne, die in de Lennevallei schilderachtig door het landschap blijft kronkelen.